مدح و ولادت امام جواد علیه‌السلام
ما تا نفـس داریم از حـیـدر بخوانیم از معـجـزات دائم این در بخـوانـیم این چارده رکعـت نماز عـاشقی را رکعت به رکعت تا دم آخر بخوانیم ما را درین عـالـم خـدا آورده تا که بـد خـواه آل الله را کـافـر بـخـوانیـم دنیا و محشر در عذاب اندر عذابیم هر بی‌سر و پا را اگر دلبر بخوانیم حالا که رسوایی نصیب ابـتران شد خوب است با هم سوره کوثر بخوانیم دنیا دوباره عطر زهرا دارد امشب حال سیه رویان تمـاشا دارد امشب امشب ببـیـن دنیا ولیـعـهـد رضا را دسته گـل صدّیـقـه و خـیـرالنـسا را هر کس غـلام خانه ابن الـرضا شد حـاتم نماید گـوشۀ چـشـمش گـدا را امکان ندارد رد شود، هر کس قسم داد بر جان این آقا، علی موسی الرضا را هر بنده‌ای که شد دلش ابن الرضایی دارد همیشه پشت سر، دست خدا را آن قدر از میـخـانـۀ او خـیر دیـدیـم آن قدر لطف او خجـالت داد من را مردم همه دنیاش بر وفق مراد است هر کس رفیق بی‌کسی هایش جواد است ای که تو را پروردگارت داده عزت نه ساله بودی و شدی صاحب ولایت ای که به گهواره چو عیسی لب گشودی عـالـم به قـربـانت، خـداوند کرامت ای یـادگـار حـضرت باب الحوائج! دیـدیـم از تو مـعـجـزات بـی‌نهـایت دل بُـرده‌ای از دوسـتان و دشمنانت مـأمـون به آقـایی تـو داده شـهـادت از عمر کوتاه تو مردم، قدر یک قرن دیـدنـد آقـایـی، وفــاداری، مـحـبّـت مثـل رضا با دشمنت هم مهـربـانی امّــیــد اول آخــر، بــیــچــارگـانـی دار و ندار حضرت معصومه‌ای تو آقا بهـار حـضرت مـعـصومه‌ای تو بعد از علی موسی الرضا در این زمانه دلدار و یار حضرت معصومه‌ای تو گردد عـلـیِ اکـبـر و زینب تـداعـی وقتی کنار حضرت معصومه‌ای تو هم حضرت معصومه باشد بی‌قرارت هم بی‌قرار حضرت معصومه‌ای تو مانند یک قرص قـمـر امّـید بـخـشِ شبهای تار حضرت معصومه‌ای تو دیدیم که در صحن قم حاجت روا شد هرکس که ذکرش یا جواد و یا رضا شد بابا پس از اینکه به گوش تو اذان گفت از داغ عاشورایی این دودمان گفت از کربلا، از تشنگی، از سربریدن از کوفه و بی‌حرمتی بر میهمان گفت از تشنگی، از حرمله، از شرم عباس از کودک شش ماهه و تیر و کمان گفت از غــصـه گـهـوارۀ خـالـی اصغـر از خون دل‌های رباب نیمه جان گفت من مـطئن هـسـتم که ای آقـا برایت نه سال هر جا کرد فرصت، آن به آن گفت: بابـا هـمـیـشه یاد جـد سـر جدا باش هر روز و شب گریه کن کرببلا باش |